thanksalot...

Something great happened today. I received a gift from someone special. Sa mga nakabasa nung second book ko, I’m sure you know what I mean.

Yes, we’ve talked. Gave her a copy of the book. I think she liked it except for the surprise ending namin heheh..

I know you’re reading this Tina, thanks din for the memories.

Reflections

I spent a very quiet holy week in the summer capital na nagmumuni-muni sa aking buhay at ang mga nangyayari sa lahat ng paligid ko.
I really don't know if this is just a coincidence pero ng dinampot ko ang bible sa tabi ko upang magbasa ay nahulog ito but nasalo ko din ito agad by holding on to its pages pero napunit pa rin at nung tiningnan ko yung page na napunit -

Proverbs 31:6-7

6 Give beer to those who are perishing,
wine to those who are in anguish;

7 let them drink and forget their poverty
and remember their misery no more.

Natawa na lang ako at pati ata si Big Brother ay nakikiramay sa akin.

sour graping?!?

Nakipag meet ako sa isang balikbayan kong highschool classmate nung isang araw. Konting kamustahan at ewan ko ba kung bakit parang bumagyo at lumakas ang hangin dun sa loob ng coffee shop.

Gusto ko sanang makipagkwentuhan pa sa kaniya pero parang laging buhay niya ang kinukwento niya (Nakakainiz yun di ba?). Yung bagong apartment niya sa L.A., yung bago niyang 4x4, yung 16G niyang I-phone, yung plasma TV niya at yung trabaho niya sa Las Vegas na taga palit ng mga punding ilaw sa mga casino. Ewan ko kung inggit lang ako.. siguro nga.. pero hindi dun sa trabaho niya. Mas gusto ko pa din ang life ko dito.. easy lang.. over easy pa nga ata..

At siyempre, nung tinanong ako kung kamusta daw ako.. sabi ko.. eto, okay lang, mag-isa ngayon (di obligado mag txt!), may maliit na internet café, may sideline sa mga publishing at printing houses, gig pa din kami paminsan-minsa ng band ko nung college, wala pa ding pakialam sa mundo.. hehe.

At nagulat ako sa sagot niya na siya daw ang inggit sa akin. Kung puwede nga lang daw ay mas gusto niya ang buhay ko kesa daw sa kanya na halos wala ng oras sa sarili sa kakatrabaho at ang bakasyon niya pala ngayon ay halos noong isang taon pa niya pinlano. Buti pa daw ako, buong taon bakasyon ako.

Nakakasilaw nga daw ang Las Vegas.. nakakasilaw ang mga bombilya sa gabi na kaniyang tinitingnan maya-maya kung may napundi at kung meron, papalitan niya yon.

Gusto kong pumunta ng U.S. pero ayoko yatang araw-araw eh tagapalit lang ako ng mga punding bombilya sa mga casino. Baka di nako makatambay sa mga coffee shops o worst baka magka prostate cancer ako.

O baka sour graping lang ako.. tsk.. tsk.. Life… you can never really tell.

Coffee Experience

Nag meet kami ng aking highschool friend sa bagong Starbucks sa Katipunan sa may Petron Station. Maaga ako ng 30 minutes sa time na napag-usapan namin. Pagpasok ko pa lang sa pintuan ng Starbucks ay binati na ako nung barista/cashier dun ng malakas na “HELLO SIR!!!” at very jolly (hindi naman siya kamukha ni Jollibee ha) ang itsura niya. Smile naman ako at lumapit sa kanya.
Her: Good Afternoon sir, What will you have?
Me: Uhmm. Iced Mocha.
Her: What size sir?
Me: Uhmm. (ewan ko ba kung bakit mababa na naman sa face niya ang tingin ko!).. Big.
Her: Grande, sir?
Me: Venti na lang, mahilig kasi ako sa malaki..
Her: Ok sir, that's the biggest… How’d you like your milk, whole cream or non-fat?
Me: Any other choice? (evil smile) Ikaw na lang… I mean any.. kaw na bahala.
Her: Can I get your name?
Me: Can I get your number? (Heheh)
Her: Pwede din (uy nag-smile).
Me: I’m Jay

At sinulat niya yung name ko dun sa cup. Di na ko gaano humirit kasi may nakapila na taga miriam grade school sa likod ko.
Eto na ata ang isa sa pinakamainit na starbucks dahil sa afternoon sun. Di ka pwede sa labas dahil may araw. Sa loob naman eh kalahati lang din ang walang sikat ng araw. Sayang naman, sana improve nila yung sun shades and next time titingnan ko na yung name plate ni miss.. parang Kay ata.. bagay kami.. Jay, Kay…L na kasunod hehehe... kung saan-saan kasi ako nakatingin.

Trip

As of this writing eh nalaman ko na wala pa din pala sa National bookstore yung Panti Chronicles. Tinawagan ko kasi yung publisher ko at sa National nga daw eh hindi pa available.. nagkaroon daw ng prublema sa approval. Pero sa ibang bookstore ay okay na.
Agad kong naisip na baka may natapakan akong tao dun sa book at medyo nagbigay ng restraining order sa National para di ito mailabas. Buti na lang at hindi naman daw ganun ang nangyari..
Dinala daw for approval yung book sa National, first week of February pa, kaya lang napagtripan daw ata ng isa sa taga National yung book at inuwi ito. Tumawag daw ang taga National last week lang at nagpapadala ulit ng copies ng Panti book.
Oh well, kung alam ko lang na ganun ang mangyayari eh di sana pinadalan ko na din sila ng tutoong used (manghihingi pa ko..) panty, para yung na lang ang pagtripan nila..kainiz tlaga..


Update, update: Mag-istart na daw mag-deliver ng books bukas sa mga National branches…FINALLY!!!